Haizearen istorio magikoa
Hemendik hartua Ane leihotik begira zegoen, udazkeneko hostoak airean dantzan ikusten. Eskolan ikasi berri zuen definizio sinplea etorri zitzaion gogora: "haizea mugitzen den airea da". Baina Anerentzat, egun hartan, haizea askoz gehiago zen. Ez zen soilik airea; abestia zen, sekretuak xuxurlatzen zituen indar ikusezin bat. Ile harroak laztantzen zizkion, eta udazkeneko lur hezearen usaina ekartzen zion biriketara. Ez zen airea soilik; lurraren arnasa zen, antzinako istorioz betea. Sentitzen zuen nola jotzen zion aurpegian, nola astintzen zituen zuhaitzak beren sustraietaraino. Nondik zetorren indar hori guztia? Zer istorio gordetzen zituen bere ufadetan? Jakin-minak piztuta, begiak itxi eta haizearen doinuari jarraitzea erabaki zuen, bere jatorri mitologikoaren bila eramango zuen bidaia batean murgilduz. Aneren irudimenak Eolia uharte mitikoraino eraman zuen, Eolo haizeen jainkoaren bizilekura. Han, Eolo jakintsua, bizar luzea mila ekaitzen oroit...