Ibai eta hodeiak

Tesiaren inguruan beharrean dihardut eta Ibai albora hurreratu zait. Sarritan egin ohi du, nirekin berba egin edo zerbait galdetu nahian ibiltzen da eta. Oraingoan honela hasi da:
-Aita, arratsaldez beti egoten zara ordenagailuan
-Bai, badakizu tesia egiten nabilena. Lehengoan azaldu nizun eguraldiari buruzko berbatxoak bildu eta aztertzen ari naizela. Horrexegatik ikusten nauzu askotan teklak jotzen.
-Ah! Noiz amaituko duzu?
-Ba, dena ondo joanez gero, laster espero dut.
Ibaik burutxoa mahai gainetik altxatu eta kanpora begiratu du. Adi-adi eta ia zirkinik egin gabe halako batean bota du:
-Zelako hodei politak! -oskorri zegoen, hego haizearen seinale- Ukitu egin nahi ditut! Aita, goazen oraintxe bertan hodeiak ukitzera!
-Baina, Ibai, hodeiak ezin dira ukitu!
-Zergatik ez?
-Ba, euri-tanta txiki mordoz osaturik daudelako eta ez dira, adibidez, liburuak bezalakoak. Liburuak, bai, uki daitezke, baina hodeiak ez. Gainera, mendira joan izan garenean, noiz edo noiz lainoak eman digu eta ukitu egin duzu. Izan ere, hodeiak lainoa bezalakoak dira.
-Bale, baina ez naiz konformatzen, nik hodeiak ukitu egin nahi ditut. Ez du balio lainoaren modukoak direla esateak. Noiz joango gara, aita?
-Eta zeintzuk hodei nahi dituzu ukitu?
-Hortxe ikusten direnak, atzamarrak seinalatuz etxetik begiztatzen den Eretza mendiaren gainetikoak.
-Bale, ahal dugunean, joan egingo gara. Agintzen dizut.
-Ze ondo, aita, hodeiak ukitzera joango gara!
Beraz, agindutakoari eutsi guran hurrengo asteakabuan joan beharko dugu Eretza mendi aldera hodeiak ukitzera. Lortuko ote dugu? Espero dut lur barnetik aterako diren hodeiak sendoxeagoak izatea, osterantzean, Ibaik ez du bere helburua erdietsiko, baina, behintzat, ahalegindu egingo gara.